We spreken niet graag over rouw of verliessituaties want het past niet bij onze dromen, bezigheden en toekomstbeeld.

Als een dierbare of iets dierbaars voor je wegvalt, zul je er doorheen moeten. Een rouwproces heeft tijd nodig en kost veel energie. Hoelang het duurt, is voor iedereen anders, geen verlies is hetzelfde en je kunt het proces niet versnellen. Het lijkt wel of je in een emotionele achtbaan terecht bent gekomen waarbij je emoties per moment kunnen verschillen. Het zijn moeilijke, maar normale reacties op het verlies dat je overkomen is.

Om je her-erkenning te geven van hetgeen je kunt voelen, schets ik hieronder een beeld van diverse reacties:

• Verdriet en eenzaamheid
• Verdoving, je kunt het niet geloven.
• Wanhoop, wat heeft het leven nog voor een zin?
• Angst en paniek, je weet niet hoe nu verder te gaan
• Opstandigheid, waarom moest dit gebeuren?
• Boosheid, je voelt je in de steek gelaten, te kort gedaan
• Schuldgevoelens/zelfverwijt, had ik maar….
• Opluchting

Naast de genoemde emoties kunnen ook lichamelijke reacties optreden. Ook dit hoort bij het rouwproces. Enkele lichamelijke reacties kunnen zijn:

• Moeite om in slaap te komen of kunnen doorslapen.
• Moeite met concentreren en vergeetachtigheid
• Intense moeheid
• Lusteloosheid en gebrek aan energie
• Verminderde eetlust
• Verlies van seksuele verlangens
• Een ‘’wezenloos gevoel’’.

Bovengenoemde emoties, reacties en gedachten wisselen elkaar af en zullen over het algemeen geleidelijk minder worden. Hierdoor zul je in staat zijn aan je veranderde toekomstbeeld te gaan werken en uiteindelijk opnieuw evenwicht in je leven gaan vinden.

Het belang van ondersteuning

Het is belangrijk om steun en hulp van je omgeving te durven vragen, ook al heb je misschien de neiging om je naasten te ontlopen en jezelf van hun af te sluiten. Mogelijk vraag je je af of er überhaupt wel iemand rondloopt die je begrijpt, waardoor jet het gevoel kan hebben dat je er alleen voor staat. Sommige naasten weten heel goed hoe ze je kunnen helpen en ondersteunen. Maar soms lukt dit ook niet en komt hun hulp bij jou onbedoeld verkeerd over. Het is soms ook moeilijk in te schatten voor iemand, wat je allemaal hebt doorgemaakt en waar je precies behoefte aan hebt. Als je zelf je gevoelens meer kunt/gaat uitspreken, lukt het de ander vaak beter om bij je aan te sluiten en hierdoor meer van steun te zijn.