Geregeld krijg ik te horen dat het lijkt alsof mannen niet zouden rouwen of dat het lijkt dat ze er minder moeite mee hebben. Er wordt vaak een rolbevestigend beeld neergezet van hoe de man zich heeft te gedragen. Dat is wel generaliserend. Het kan per persoon natuurlijk anders zijn, los van de verschillen in hoe mannen en vrouwen rouwen.
In tijden van verlies helpt het dus vooral om in contact te blijven met elkaars emoties en daarover te communiceren.
Mannen & rouw
Mannen is van nature uit geleerd om problemen zelf op te lossen en aan te pakken. Dat maakt dat het voor mannen over het algemeen moeilijker is om te praten over hun emoties, ze hebben dat vaak ook minder geleerd gekregen omdat emoties sneller werden onderdrukt en ze in een beschermende rol werden geduwd.
Mannen proberen hun gevoelens en de omgeving onder controle te houden. Door zichzelf actief bezig te houden, knopen ze weer aan met het dagelijkse leven. Ze gaan over het algemeen dus sneller over tot actie (denk aan het regelen van de uitvaart en het huis uitruimen van de overledene)
Ze richten zich ook sneller op de toekomst, het is immers zoals het is en je moet er mee dealen.
Vrouwen & rouw
Vrouwen is over het algemeen geleerd hun problemen op te lossen in interactie met anderen en hebben vroeg in hun ontwikkeling al woorden geleerd waar ze hun emoties mee kunnen uiten. Veel vrouwen zijn over het algemeen praters en hebben eerder de behoefte hun emoties sneller kwijt te kunnen, maar ze blijven ook sneller vastzitten in hun gevoelens en komen minder snel in actie.
De gevoelens die vrouwen van binnen ervaren laten ze ook extern zien door bijvoorbeeld te huilen. Ze hebben hierdoor het idee (of hopen) sneller te worden gesteund en dat hun verlies wordt erkend. Het is belangrijk om elkaar te respecteren in de manier van rouwen
Wat zegt de manier van rouwen?
Hoe je rouwt zegt niets over de intensiteit waarvan je van iemand gehouden hebt, het zegt iets over ieders manier van omgaan met problemen. Mannen zijn even veel in staat om verdriet te ervaren dan vrouwen, maar vrouwen brengen het wel anders naar buiten.
In de praktijk zie ik over het algemeen dat vrouwen meer verliesgericht zijn en mannen meer herstelgericht. Het is goed en belangrijk dat in een rouwproces allebei de kanten aan bod komen.
Vrouwen moet ik vaak uitnodigen om te zorgen dat ze meer dingen gaan ondernemen/doen. Bij mannen leg ik vaker de focus op het laten ervaren dat verdriet niet groter wordt wanneer je het gevoel toelaat, en ze daardoor juist meer ruimte en lucht krijgen.
Balans blijven zoeken
Het is belangrijk een balans te (blijven) zoeken tussen voelen en doen. Er zou dus meer begrip moeten komen voor elkaars manier van omgaan met verdriet, door beter naar elkaar te leren luisteren en kijken.
